روغن سداب :

سُداب (نام علمی: Ruta graveolens) از تیره مرکبات (سُدابیان) (rutaceae) گیاهی علفی پایا با ساقه‌های منشعب و چوبی، برگهای متناوب دو تا سه قسمتی صاف و بی پرز است.

از گونه‌های سداب می‌توان به سُداب کوهی (اسپند، wild rue) و سداب کهنه (wall rue) اشاره کرد.

خواص روغن سداب :

روغن سداب اثرات ضدکرم
ضداسپاسم
قاعده‌آور
آرام‌بخش
ضدالتهاب
ضدمیکرب
کاهش پرفشاری خون
جلوگیری از باروری
با بهبود عملکرد سیستم گوارشی، اشتها را باز می‌کند.
درد روماتیسم، تپش قلب، سرگیجه و سردردهای مربوط به یائسگی را بهبود می‌بخشد.
نوعی فلاوونوئید به نام روتین در آن، جریان خون مویرگ‌ها را تقویت می‌کند؛ بنابراین مانع بروز واریس می‌شود.
نفخ معده را رفع می‌کند.

در یک گزارش خارجی از کاربرد روغن سداب به عنوان ضد باروری در طب سنتی ایران چنین نقل شده است:
در طب سنتی ایران روغن گیاه سداب یکی از روغن های دارویی ضد بارداری در هر دو جنس مرد و زن بوده است. زنان به دو صورت خوراکی و استفاده در واژن و مردان نیز به دو صورت خوراکی و استفاده موضعی آن را مصرف می‌کرده‌اند. در یک مطالعه جدید کاهش تحرک قابل‌ توجه اسپرم‌ها به وسیله عصاره آبی برگ سداب به اثبات رسیده است.

ابن‌سینا در کتاب قانون راجع به سداب چنین گفته است :
سداب یا فیجن که انواع دارد، بهترین نوع آن کاشتنی است که در همسایگی درخت انجیر است. طبیعت آن گرم و خشک و دارای خاصیت بادشکن می‌باشد. با روغن قاطی کنند، برای زخم‌ها مفید است. خوردن و یا ضماد آن با عسل برای درد مفاصل سودمند است. با سرکه در بینی کنند، خون‌دماغ بند آید. آب پشت را می‌خشکاند و قطع می‌کند. آرزوی جماع را به کلی از بین می‌برد. پیچش و درد روده را علاج است. خاصیت قابض دارد. با عسل مخلوط کنند، زخم معده را شفا دهد. سداب را در روغن زیتون بجوشانند و بخورند، داروی کرم است. با زهرها مقاومت می‌کند. زیاده خوردن آن سم قاتل است.

احتیاط

حساسیت‌های پوستی حتی ممکن است در اثر تماس گیاه با پوست یا بدن ایجاد شود. همچنین استنشاق بوی گیاه ممکن است باعث حالت تهوع و استفراغ گردد. با توجه به عوارض شدید این گیاه توصیه می‌شود از مصرف خودسرانهآن پرهیز گردد.