روغن خشخاش

روغن خشخاش :

خشخاش یا به دری کوکنار (نام علمی: Papaver somniferum)^[۲] نام یک گونه گیاه علفی یک‌سالهٔ گل‌داری است. گیاه خشخاش از تیر تا مرداد گل می‌دهد.

از این گونه آلکالوئیدهایی استخراج می‌شود که مصارف دارویی و صنعتی بسیاری دارد از جمله مورفین، تبایین، کدیین، نارسیین و چند آلکالویید مهم دیگر. همچنین این گونه واریته و کولتیوارهای زیاد و گوناگونی نیز دارد.

خواص روغن خشخاش :

• روغن خشخاش  وقتی به پیشانی و جلوی سر مالیده می شود، خواب‌آور و مسکن سردرد نوع گرم است.
• چکاندن آن در گوش مسکن دردگوش نوع گرم است.
• طبق متون معتبر طب سنتی طبیعت روغن خشخاش در گرمی و سردی معتدل و مرطوب است. مالیدن آن به گلو و روی سینوسها، آرام کننده سرفه و آبریزش بینی است.
• روغن خشخاش به روش کلدپرس یا فشردن دانه گرفته می‌شود که به دلیل پائین بودن دما در این فرآیند، تغییری در ترکیبات روغن به وجود نمی‌آید.

اجزاء فرآورده :

• دانه‌های خشخاش حاوی 35% روغن هستند. ترکیبات این روغن شامل لینولئیک اسید، اولئیک اسید و لینولنیک اسید می‌باشد.

دستور مصرف :

• روزی سه مرتبه روی موضع مالیده شود.

موارد منع مصرف و عوارض جانبی :

• در موارد انفارکتوس مغزی، صرع، فلج و تشنج، زیر نظر متخصص طب سنتی و با احتیاط مصرف شود.
• از مالیدن این روغن به پشت سر پرهیز شود.
• برای کودکان زیر 5 سال به هیچ وجه مصرف نشود.

نکات قابل توصيه:

•  دور از نور، در ظرف دربسته و در دمای 15 تا 30 درجه سانتیگراد نگهداری شود.