روغن خشخاش :

خشخاش یا به دری کوکنار (نام علمی: Papaver somniferum)^[۲] نام یک گونه گیاه علفی یک‌سالهٔ گل‌داری است. گیاه خشخاش از تیر تا مرداد گل می‌دهد.

از این گونه آلکالوئیدهایی استخراج می‌شود که مصارف دارویی و صنعتی بسیاری دارد از جمله مورفین، تبایین، کدیین، نارسیین و چند آلکالویید مهم دیگر. همچنین این گونه واریته و کولتیوارهای زیاد و گوناگونی نیز دارد.

خواص روغن خشخاش :

روغن خشخاش وقتی به پیشانی و جلوی سر مالیده می شود، خواب‌آور و مسکن سردرد نوع گرم است.
چکاندن آن در گوش مسکن دردگوش نوع گرم است.
طبق متون معتبر طب سنتی طبیعت روغن خشخاش در گرمی و سردی معتدل و مرطوب است. مالیدن آن به گلو و روی سینوسها، آرام کننده سرفه و آبریزش بینی است.
روغن خشخاش به روش کلدپرس یا فشردن دانه گرفته می‌شود که به دلیل پائین بودن دما در این فرآیند، تغییری در ترکیبات روغن به وجود نمی‌آید.

اجزاء فرآورده :

دانه‌های خشخاش حاوی 35% روغن هستند. ترکیبات این روغن شامل لینولئیک اسید، اولئیک اسید و لینولنیک اسید می‌باشد.

دستور مصرف :

روزی سه مرتبه روی موضع مالیده شود.

موارد منع مصرف و عوارض جانبی :

در موارد انفارکتوس مغزی، صرع، فلج و تشنج، زیر نظر متخصص طب سنتی و با احتیاط مصرف شود.
از مالیدن این روغن به پشت سر پرهیز شود.
برای کودکان زیر 5 سال به هیچ وجه مصرف نشود.